Het lichaam. Handen, gezichten. Het spel van het licht. Ans legt het vast met haar kleurpotloden. De passie. Van een mond. De sensualiteit. Van een schouder. De tederheid. Van een hals. Met kleurpotloden. Slijpen en vijlen. Uren, dagen. Totdat zeven tot acht centimeter van de potloodpunten bloot ligt. Kleuren. Laagje na laagje over elkaar. Met zwart en bruin in verschillende tinten. Tot een gamma, tot een langzaam verloop van kleuren. Met haar werk ‘No more hiding’ durft Ans zich pas echt helemaal bloot te geven. Ze verschuilt zich niet langer achter maskers. Ze laat zichzelf helemaal zien. Zoals ze is. Als vrouw, als moeder, als mens. Met al haar ideeën en gevoelens. Met dezelfde toewijding en passie brengt Ans met haar kleurpotloden tot in het kleinste detail de schoonheid van de lokale natuur, de Curaçao mondi, tot uitdrukking. Voor haar is het ware kunstwerk echter niet haar tekening, maar eerder het natuurobject zelf. Ze verwijst naar een uitspraak van de Britse schrijver Sir Thomas Browne (1605-1682) ‘Nature is the art of God’.
